Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wierszach o historii, przeczytaj La Chanson de Roland lub Gerusalemme liberata Tassa. Tematem tych wierszy jest społeczeństwo i traumatyczne wydarzenia. Warto też rozważyć „Historię” Roberta Burnside’a. Ale który wiersz o historii jest najlepszy? Który z nich najlepiej nadaje się do Twoich celów? Oto kilka wskazówek, jak wybrać wiersz o historii.
Spis Treści
La Chanson de Roland
La Chanson de Roland, poemat z VIII wieku, jest niezwykle poruszającym dziełem literackim. Napisany w strofach o różnej długości, jest połączony eleganckim systemem samogłosek i rymów (asonans), tworząc potężną, dynamiczną całość. Ponieważ jednak asonansu nie da się łatwo odtworzyć w języku angielskim, wiersz musi być tłumaczony w mniej niż doskonałej mirze Coleridge’a-Scotta. La Chanson de Roland jest wielkim poematem i jednym z najstarszych poematów narodowych w Europie.
W La Chanson de Roland konflikt między Rolandem a Oliverem jest ostrym, stanowczym i trzeźwym odzwierciedleniem różnych lojalności feudalnych. Zafascynowanie Rolanda sławą przyćmiewa jego osąd, co prowadzi go do wyboru złej strony w beznadziejnej walce z Oliwierem. W rezultacie kwiat frankijskiego rycerstwa zostaje zredukowany do garstki ludzi. Poemat jest w istocie ćwiczeniem z historii.
Gerusalemme liberata
Powstała w 1581 roku Gerusalmma liberata Torquato Tassa jest dziełem poetyckim, które bada alternatywne sposoby czytania i pisania. Dzieło to jest również naukową analizą kwestii związanych z ojcem, zarówno etycznych, jak i osobistych, oraz relacji między ojcem a córką. Mimo swojej aktualności poemat Tassa nie zestarzał się zbyt dobrze.
Libretto autorstwa włoskiego poety dworskiego Torquato Tassa opisuje oblężenie Jerozolimy przez Godfryda z Bouillon i dowodzącą nim armię chrześcijańską. Choć poemat jest w dużej mierze oparty na wydarzeniach historycznych, nie brakuje w nim elementów pastoralnych i romantycznych. Kilku artystów stworzyło dzieła oparte na Gerusalemme liberata Tassa.
Włoski renesans nie był pozbawiony krytyków. Wpływ na twórczość Tassa mieli poeci angielscy. John Milton, Edmund Spencer i John Dryden przypisywali Tasso inspirację dla swoich dzieł. Niektórzy krytycy uważali jednak Gerusalemme Liberata za najwspanialszy nowożytny poemat epicki przed Paradise Lost. Mimo jego popularności, sam Tasso nie pochwalał jego luźnej moralności.
Słynne farsy Drydena
Słynny poemat „Farsy” jest klasycznym przykładem satyry. Dryden, purytanin, urodził się w 1631 r. i dorastał w czasach siedmioletniej angielskiej wojny domowej. Kształcił się w Westminster School, a jego pierwszy wiersz został opublikowany w wieku dwudziestu dwóch lat. Jednak po zakończeniu nauki w Westminster School kariera literacka Drydena zaczęła nabierać kształtów.
W „The Mock-Heroics” Dryden używa wulgarnych i technicznych terminów z zakresu pracy materialnej, aby ożywić wiersz. Poemat ten nie jest jednak oświeconym dziełem sztuki, a bezsensowna postawa Drydena wobec „nieszlachetnego tłumu” nigdy nie była bardziej widoczna niż w wierszu Drydena. Dryden czyni również aluzje do anarchii rozpętanej przez buntowników, jednocześnie podnosząc pracowitych robotników do rangi bohaterów.
Po 1669 roku Dryden stworzył kilka heroicznych sztuk, w tym Tyrannic Love, opartą na życiu św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Współpracował także z Howardem nad sztuką The Indian-Queen, która była ważnym wkładem w styl Restoration, czyli rymowanej sztuki heroicznej. W tekście autor zawarł wiele starożytnych i współczesnych baśni, w tym opowieści z Chin i innych regionów Azji.
Historia Jana Burnside’a
Historia Jana Burnside’a to przejmujący utwór literacki, który porusza tematykę wojny, straty i natury człowieka. Jego medytacyjny ton ukazuje podzielony, zagrożony świat. Wiersz Burnside’a, napisany po atakach terrorystycznych z 11 września, wywołuje przejmującą, pełną empatii reakcję. Chociaż Burnside nigdy nie wspomina wprost o atakach terrorystycznych z 11 września, jego wiersz zawiera odniesienia do tego ataku.
Historia Burnside’a wykorzystuje szereg technik poetyckich, w tym cezurę i enjambment. Pierwsza strofa zawiera piętnaście wersów, druga – czternaście, a ostatnia – 24. W rezultacie „Historia” jest nierymowana i pozbawiona spójnego schematu rymów. Z tego powodu wiersz Burnside’a doskonale nadaje się na intro.
Druga strofa wprowadza złożoną koncepcję filozoficzną, sugerując, że życie polega na wolnej woli i chęci przeżywania go na własnych warunkach. Niestety, koncepcja ta jest trudna do uchwycenia i zamącona przez zdania wielokrotnie złożone. Pomimo niejednoznaczności drugiej strofy, Burnside’owi udaje się utrzymać przyjemny rytm tej struktury.
0 komentarzy